JORDY IN TRANSITLAND
HET VERHAAL.
Jody (voorheen Jordy) verlangt naar een vrouwelijk lichaam. Maar de wachttijd duurt veel te lang, vindt ze. Een jaar geleden schreef ze zich officieel in bij de genderpoli van het VU Medisch Centrum, het startschot van haar fysieke transitie. De gesprekken met de medisch psychologen zijn echter pas net begonnen en ze kan maar moeilijk bevatten waarom het zo lang duurt. Jody bevindt zich nu in het spectrum tussen man en vrouw, een gebied waar ze zo snel mogelijk uit wil stappen. Dat is het zogenaamde Transitland.
Haar toekomstige fysieke verschijning weet Jody tot in perfectie te omschrijven. Maar ook weet ze dat de wachttijden tot aan de hormonenkuur en de operaties haar transitieproces in de weg staan. Gefrustreerd is ze dat ze het afgelopen jaar alweer bijna 10 centimeter is gegroeid, haar schoenmaat weer is vergroot en zij haar stem nog steeds hoort kelderen. Ze denkt dat ze dit had kunnen voorkomen als het proces van de lichamelijke transitie al was begonnen. Jordy in Transitland is een modern sprookje waarbij de maakbaarheid van het menselijk lichaam zegeviert en de grens tussen werkelijkheid en fantasie langzaam vervaagt.
DE PRODUCTIE.
Ik kende Jody al zes jaar toen we aan de film begonnen. In het begin heette ze officieel nog Jordy. Ze boeide me vanaf het eerste moment dat ik haar zag en ik zag haar in rap tempo ontpoppen. De film Jordy in Transitland is dan ook tot stand gekomen na vele gesprekken met Jody en is voortgevloeid uit onze vriendschap.
Ik vond het belangrijk om een co-creatieproces met haar in te gaan zodat ik geen film over Jody zou maken, maar samen met haar. We zijn samen op zoek gegaan naar een vertelvorm die past bij Jody’s belevingswereld en persoonlijkheid en bij de mijne, maar die ook past bij wat we willen communiceren in een breder pespectief: over diversiteit, over zelfontplooiing en over het spanningsveld van de huidige hokjesgeest. De toegang die Jody mij bood om een kijkje te nemen in haar leven is de sleutel geweest tot het slagen van deze film. Zij heeft me tijdens het maakproces veel geleerd over acceptatie van jezelf en over het aannemen van een ‘je m’en fous’-houding tegenover de onwetende, kleingeestige en immer veroordelende ander.
Mijn rol
Regie en scenario
Release
December 2016
Awards
Award voor Beste Documentaire op Vidlings & Tapeheads Film Festival USA
Lengte
7 minuten
Filmlocaties
Nederland & Duitsland
Productiejaar
2016
Omroep
VPRO
Productiehuis
Copper Views Film Productions
Meer info op
www.vpro.nl
Toen de film in 2016 uitkwam, waren transgenders steeds zichtbaarder in de media en op het witte doek, maar de verhalen die over hen verteld werden konden nogal eenzijdig zijn. Vaak ging het alleen maar over de fysieke transformatie – waarbij de nuances en complicaties van het trans zijn onder het tapijt werden geveegd – of lag de nadruk overdreven veel op het idee dat transgenders óók mensen zijn.
DE STILLS.
